Rozdział 13

Julia była sama w domu, ponieważ wszyscy  udali się do miasta. Nagle usłyszała dzwonek do drzwi i od razu poszła je otworzyć. Pierwsze, co zobaczyła, to czerwoną róże po chwili jednak zza futryny ukazała się postać Szymona.
-Piękna róża dla równie pięknej dziewczyny.
-Dziękuje piękny chłopczyku. Kochany jesteś.-odpowiedziała.

-I tyle żadnych  przytulasów ani buziaków?-spytał

-Mogę ci dać buziaka w policzek.-powiedziała-Wejdziemy do środka czy będziemy tak tu stać?

-Sama jesteś w domu?-spytał-Może wstawisz gdzieś tą róże?

-Ok zaraz pójdę po wazon i sama jestem ale zaraz wszyscy powinni wrócić.-uśmiechnęła się po czym poszła do salonu.

Po kilku minutach była z powrotem i postawiła na blacie kuchennym mały wazonik, w który włożyła róże.

-Jesteś głodny?-spytała

-Trochę.

-To robimy kanapki. Ja zrobię tobie a ty mi.

-Ok. To ty przynieś jakieś składniki a ja wezmę talerzyki.

Po pięciu minutach wszystko było już gotowe i Julia razem z Szymonem i kanapkami udała się do swojego pokoju.

-Ale masz tu fajnie.-powiedział

-Będzie jeszcze fajniej gdy na ścianie będą nasze zdjęcia z obozu.

W tej właśnie chwili zaczęła pokazywać gdzie jakie fotki będą. Po zakończonym pokazie usiedli przy biurku i włączyli zdjęcia z całego wyjazdu, i zaczęli prezentować swoje kanapki.

-To moja pierwsza-powiedział-No więc, to jest kanapkowy potwór, Julek, którego za chwile zjesz. A twoja kanapka?

-Moja? Nie wiem jak ją opisać po prostu ci ją pokaże.
 Po zjedzeniu kanapek zaczęli oglądać zdjęcia i co chwile wybuchali śmiechem.

-Pamiętasz to.-powiedziała wskazując na czarne zęby Andżeli.

-A to powiedział spoglądając na zdjęcie, które właśnie się ukazało.

-Jak bym mogła zapomnieć ten dzień, w którym mnie przepraszałeś i jeszcze ten pocałunek. Swoją drogą ciekawa jestem kto podrzucił nam te kartki i skąd Nikola wiedziała, że tam będziemy. Bo ty i ja nie pisaliśmy żadnych kartek, a oboje je dostaliśmy.

-To pewnie sprawka Nikoli i Łukasza wtedy jeszcze się nie lubiliśmy, to oni wszystko uknuli jeszcze się z nim policzę tylko dowiem się gdzie on mieszka.-odpowiedział-Dobra ale koniec z tym powracając do tamtego dnia-zaczął powoli-Może moglibyśmy to powtórzyć?

-Ale, co taniec czy pocałunek?
-To drugie-odrzekł łapiąc jej podbródek.

Ich czoła były już  ze sobą zestawione, a Szymon delikatnie musnął usta Julii, co ona odwzajemniła. Po chwili pocałunek ten przerodził się w długi i namiętny. Julia odepchnęła go od siebie na chwile i zdążyła powiedzie:

-Zaraz będą...-po czym znowu powróciła do pocałunku.

W tej właśnie chwili do pokoju weszli rodzice Juli i jej siostra, a oni momentalnie się od siebie oderwali.

-A nie mówiłam-powiedziała do niego szeptem.

-Dzień dobry-powiedział zawstydzony.

-Dzień dobry panie Sobotko. Co tu się dzieje?-spytał tata Julki.

-Tato, mamo przedstawiam wam mojego chłopaka.-odparła opierając głowę o jego ramie.

-Miło mi.-odpowiedziała mama dziewczyny.

-Mi również-odrzekł Szymon.

-Wiedziałam,że będziecie razem. Widzisz Szymon gdybym nie powiedziała ci wtedy w sklepie, że Julia jedzie na obóz nie byli byście razem.

-Wiem. Dzięki Izka.

-Dobra koniec tego rozchodzimy się.

-Ale tato.-powiedziała błagalnym głosem.

-Nie masz nic do gadania, a ty młody człowieku pójdziesz ze mną.

-No to teraz będzie niezłe przesłuchanie.-powiedziała Iza wychodząc z pokoju i zostawiając tym samym siostrę samą.